Kadia Mołodowska (1894–1975) urodziła się w Berezie Kartuskiej w 1894 roku w rodzinie tradycyjnej, lecz popierającej świecką edukację. Jako eksternistka przystąpiła do egzaminów gimnazjalnych i uzyskała uprawnienia nauczycielskie. Kształciła się też na kursach freblowskich w Warszawie w latach 1913–1914, następnie pracowała z dziećmi osieroconymi i opuszczonymi w następstwie działań wojennych. Pracowała w Odessie, a potem w Kijowie, gdzie zastała ją bolszewicka rewolucja; przeżyła też pogrom w Kijowie – tam opublikowała swój pierwszy tomik poezji w 1920 roku. Poślubiła dziennikarza Symchę Lewa i osiedliła się wraz z nim w Warszawie, tam pisywała przede wszystkim do tygodnika „Literarisze Bleter” oraz do pisma „Frajnd”; w latach 1927–1935 opublikowała cztery tomy poezji, w tym tom wierszy dla dzieci, który uzyskał nagrodę żydowskiego PenClubu oraz gminy warszawskiej. Pracowała jako nauczycielka jidysz i hebrajskiego w szkolnictwie świeckim, m. in w sierocińcu w Otwocku. Była osobą zaangażowaną politycznie i społecznie, lecz nie należała do żadnej partii. W 1935 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie ostatecznie wraz mężem się osiedliła i mieszkała do końca życia, z wyjątkiem dwóch lat spędzonych w Izraelu. Nadal wiele publikowała – były to wiersze, dramaty, powieści, utwory dla dzieci i autobiografia w odcinkach dla kwartalnika „Swiwe”, którego była redaktorką i założycielką. Zdobyła nagrodę im. Mangera. Zmarła w Filadelfii. We wspomnieniach Fun majn elter-zejde jerusze [Ze spuścizny mojego pradziadka] Mołodowska zawarła obraz swojego dzieciństwa, którego punktem wyjścia jest historia spadku odziedziczonego po dziadku. Walorem wspomnień pisarki jest bardzo plastyczny, obrazowy język, bogata panorama świetnie scharakteryzowanych postaci i niezwykłe poczucie humoru przenikające całą autobiografię. Wydała kolejno następujące tomy poezji: Cheszwendike necht (Noce miesiąca cheszwan), 1927; Dzike gas (Ulica Dzika), 1933; Frejdke, 1935; In land fun majn gebejn (W kraju moich kości), 1937; Der melech Dovid alejn iz geblibn (Król Dawid został sam), 1946; Licht fun dornbojm (Światło z ciernistego krzewu), 1965.